ناگهان چقدر زود دیر میشود...

         گل پسرای من؛

اصلا باور کردنی نیست.ده سال به سرعت برق و باد گذشت. درست ده سال پیش در همچین روزی(هجدهم شهریور ماه هزار و سیصد و هشتاد و دو(که در اون سال مصادف با سیزدهم رجب، سالروز ولادت حضرت علی (ع) نیز بود)) من و بابا علی دستامونو به هم دادیم و با هم پیمان بستیم که برای همیشه آغوشمون مأمنی باشه برای رشد و پر گرفتن جوجه های ناز و دوست داشتنی مثل شما دو تا قند عسل.خدا رو به خاطر اینکه ما رو لایق امانتداری دونست و شما دو تا دسته گل رو به مابه امانت سپرد، بی نهایت ممنونیم و ازش میخوایم که خودش کمکمون کنه تا به بهترین بهترین بهترین شکل امانتاشو بهش برگردونیم.آمین.